Het is idd een zeer zware beslissing. Zeker als je er eerst nog hoop in had, en dacht door te kunnen gaan zodat m'n broer toch nog m'n vader op kon volgen. Het deed wel goed zeer toen ik vanmiddag thuis kwam vanuit m'n werk en het bord in de tuin zag staan.
Zo wordt je levenswerk waar je met hard, ziel en zaligheid aan gewerkt hebt in een keer weggevaagt. M'n broer zou de
6e generatie zijn geweest. Het meest moeilijke komt nog. Alles verkopen. Wat een gekloot is dat met al dat geregel. De notaris, de makelaar, belasting, fiskus, enzov...
Het meeste zeer doet het nog omdat het de trots van m'n vader (die in 2005 plotseling is overleden) was. Hij had het zo mooi gevonden als we het door hadden kunnen zetten.
Ben je niet depri, dan wordt je het er wel van.
